|
การไปอังกฤษครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เดินทางคนเดียว เลยตั้งใจจะเตรียมตัวล่วงหน้านานๆเพราะกังวลมากๆว่าจะเก็บกระเป๋าไม่ครบ จะต้องลืมโน้นลืมนี่แน่ๆ พอเอาเข้าจริงก็เก็บกระเป๋าแค่3วันก่อนไป แถมชม.สุดท้ายก่อนออกจากบ้านก็ขอจัดใหม่อีกรอบ แล้วก็ลืมจริงๆต้องไปซื้อเอาที่โน้นจนได้
ลงที่สนามบินก็ฝนตกราวกับจะบอกว่าต้อนรับสู่ประเทศอังกฤษอย่างเป็นทางการกันเลย ลอนดอนนั้นไม่ได้มีแต่คนอังกฤษ ผสมไปด้วยหลายชาติแลดูน่าสับสนแต่ก็น่าสนใจในเวลาเดียวกัน แต่อยู่ไปสักอาทิตย์ก็เริ่มหมดที่เที่ยวซะแล้ว สงสัยจะเที่ยวบ่อยไป พอเบื่อเมืองหลวงก็ถึงเวลาที่ต้องจากลอนดอนไปทำงานที่อื่นพอดี ทำให้ได้รู้ว่าประเทศอังกฤษนั้นมีชนบทที่สวยงาม และมีเสน่ห์ไม่แพ้เมืองหลวงเลย ส่วนตัวแล้วชอบนอกเมืองมากกว่าอยู่ๆไปชักไม่อยากกลับเข้าลอนดอนซะแล้วซิ
การไปทำงานครั้งนี้ ให้มากกว่าประสบการณ์การทำงาน เพราะนอกจากได้ภาษาและเรียนรู้งานแล้ว จิ๊บยังได้เรียนรู้คน เพราะรู้จักเพื่อนจากหลายชาติต่างภาษาต่างวัฒนธรรม เจ้านายและเพื่อนๆที่ทำงานก็น่ารัก ใช้งานเราหนักอยู่ แต่เขาก็รู้ว่าเราตั้งใจแล้วถึงพลาดไปบ้างเขาก็แค่เตือน แค่สอน การที่เราตั้งใจทำอะไรแล้วมีคนเห็นค่าความตั้งใจมันทำให้ปลื้มมากๆ แม้พอสิ้นวันจะเหนื่อยแทบลงไปกองกับพื้น แต่ก็ตื่นมาทุกเช้าด้วยความตั้งใจอยากทำงานเพราะสนุกกับงานที่ทำ คิดทุกวันว่าวันนี้ต้องทำอะไร เมื่อวานค้างอะไรไว้ แล้วต้องทำอะไรเตรียมไว้ล่วงหน้าสำหรับพรุ่งนี้รึเปล่า ช่วยให้เรารู้จักวางแผนแล้วใช้เวลาทุกนาทีอย่างมีค่าที่สุด อุปสรรคก็มีไม่น้อยโดยเฉพาะเพื่อนร่วมงานที่ไม่ตั้งใจทำงาน ทำให้เราสุขภาพจิตเสียเล็กๆเวลาต้องอยู่ใกล้ๆแต่ก็ได้ผู้จัดการและคนอื่นๆเป็นกำลังใจให้เสมอ เขาบอกว่าใครทำไม่ทำอะไรเขารู้แล้วก็เห็นอยู่ แค่นี้กำลังใจกลับมาเต็มเปี่ยม
เราอยู่กันแบบครอบครัวอบอุ่นมีกันอยู่ 7 คน (มีน้องหมาล่ำตัวหนึ่งตัวนะ) วันอาทิตย์ช่วงบ่ายๆที่โน้นจะเงียบเราก็จะนั่งเล่นเกมส์ Wii กัน แล้วน้องหมาก็จะมาก่อกวนเรียกร้องความสนใจขำมากๆ แต่ที่น่าขำกว่าคือนอกจากต้องเอาใจลูกค้าแล้วต้องมานั่งเอาใจเชฟและคนอื่นๆและต้องมั่นใจว่าทุกคนมีความสุขเพื่อนงานจะได้ราบรื่น ด้วยเพราะว่าเราทำงานกันคนน้อยเลยเครียด! กันง่ายบางทีผู้จัดการลืมยิ้มหน้าเครียดเดินสวนมาเราก็ส่งซิกว่ายิ้มๆๆๆๆเขาก็ฮาๆ ยิ้มสยามของเราก็ช่วยไว้ได้เยอะเลยนะ ใครๆก็ว่าเพราะเรายิ้มเยอะมาก(แต่จริงใจนะ เพราะมีความสุข)ทำให้อะไรๆมันก็ดูเครียดน้อยลง เวลามีวันหยุดก็ไปเที่ยวกับเพื่อนๆบางวันผู้จัดการไม่ก็เจ้านายก็ขอไปด้วย แปลกๆแต่ก็ฮาๆดี เข้าใจเลยว่าคำว่าเปิดโลกให้กับตัวเองมันเป็นยังไง ตอนจะกลับได้การ์ดขอบคุญ คำอวยพรกับของขวัญมาเพียบ(ดีที่ยัดใส่กระเป๋าได้หมด) มีให้แบบที่ร่วมกันเขียนแล้วยังมีแบบให้ส่วนตัวอีก ทำให้เรารู้ว่ารักกันจริงๆนะ ถ้ามีเวลาต้องกลับไปหาแน่ๆ
|
